۱۰ مرداد ۱۴۰۳ - ۱۵:۱۶
خودروی سفید رنگ آنچنان در هوا می‌غلتید که با آن سرعت نمی‌شد بفهمی مدل این خورو چیست و طوفانی از شن و قطعات خودرو که به اطراف می‌پاشید. حتی خودروی من که در خلاف جهت آن و در لاین به سمت شرق بود نیز از آسیب این طوفان بی‌اثر نبود فقط شانس آوردیم که پنحره‌های ماشین بسته بود. اما اثرات برخورد آن قطعات روی خودرو ماند.
کد خبر: ۵۶۲۲
به گزارش کارنا، این تنها یک تصادف از صد‌ها تصادفی است که در بزرگرا‌های تهران و اطراف آن اتفاق می‌افتد. نمی‌دانم چه آسیبی به راننده و سرنشینان وارد شد، اما آنچه مسلم است غیر از آسیب جدی به آن خورو، ماشین‌های دیگری هم که در آن لاین مشغول رانندگی بودند، آسیب می‌دیدند.
سرعت اکثر بزرگراه‌های تهران بین ۸۰ تا ۹۰ کیلومتر برساخت است. شبی نیست که خسته از سر کار برنگردی و خورد‌هایی را نبینی که در ترافیک‌های طاقت‌فرسا با هم مسابقه گذاشته‌اند و از لابه‌لای ماشین‌ها با لایی کشیدن‌های وحشتناک با سرعت بالا را نبینی.
اما در میان این رانندگی‌های وحشتناک یک چیز را نشان می‌دهد؛ اول اینکه دفعه اولش نیست، دون اینکه تا حالا کسی جلویش را نگرفته و مانع رانندگی او نشده است.
مسابقه بین دو یا چند خورو در بزرگراه‌ها غیر از اینکه آسیب‌های جانی و مالی را بالا برده بلکه فشار روحی مضاعفی بر رانندگانی می‌گذارد که در انتظارند خود را به خانه برسانند و با اعصابی آرام در کنار خانواده باشند، مثل اینکه از رالی برگشته باشی.
وقتی راننده‌ای بار‌ها و بار‌ها این حرکات خطرناک را انجام می‌دهد، نشان دهنده این است که تا کنون پلیس جلوی او را نگرفته و وی را از رانندگی باز نداشته و خودرو توقیف نشده است.
آیا نه اینکه پلیس باید در خیابان‌ها و بزرگراه‌ها حضور داشته باشد و این متخلفان را زمین‌گیر کند؟
پلیس راهور تهران کجاست
وقتی از خیابان‌های تهران می‌گذری پلیس را فقط سر چهارراه‌ها و نه برای خوردو‌ها بلکه برای شکار محور‌های متخلفان میبینی پلیس‌هایی که نقشی در هدایت خورو‌ها و کم کردن بار ترافیک ندارند.
اما برای رالی‌های شبانه شاید پلیش به خانه رفته و خواب است.
هرکدام از ما روزانه با صفوف طولانی خورو‌های تصادفی مواجه می‌شویم که پشت در‌های نمایندگی‌های بیمه صف کشیده‌اند تا کارشناسی و تعیین خسارت شوند.
آیا این تصادف‌ها غیر از آسیب‌های جانی باعث از بین رفتن سرمایه خانواده‌هایی که قربانی مسابقات ماشین سواری در جاده‌های شهری شده‌است، نیسن؟ پس پلیس هم در این بهم‌ریختگی‌ها و آسیب‌ها نقش دارد. خانواده‌ای که ماشین تنها وسیله امرار معاش آن بوده، اکنون با یک تصادف کل سرمایه‌اش را از دست می‌دهد و باید هزینه‌ای هنگفت را صرف تعمیر آن کند، مقصر کیست؟
سال‌ها پیش با نظارت و کنترل جدی از سوی پلیس بستن کمربند ایمنی به فرهنگ تبدیل شد و حالا کمتر راننده‌ای را می‌توان مشاهده کرد که از آن استفاده نکند.
اما واقعا کار پلیس محسوس و نامحسوس تا چه ساعتی است که شب‌ها حضور ندارند؟ در کلان‌شهر تهران عدم نظارت و کنترل پلیس فاجعه‌های بسیاری را به بار می‌آورد که قابل جبران نیست. هر شهروند حداقل روزی یکبار صحنه تصادف را درگوشه و کنار این شهر می‌بیند.
به گفته معاون اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری استان تهران این استان با افزایش ۲.۹ درصد و در شهر تهران با افزایش ۶.۶ درصد تلفات انسانـی مواجـه شده و استان تهران در در جایگاه دوم تعداد فوت شدگان قرار دارد. در آمار مقایسه‌ای ۱۱ ماهه فوت شدگان ناشی از تصادفات در سال ۱۴۰۱ تعداد آن ۱۳۱۳ نفر بوده که سهم شهر تهران ۶۷۶ نفر و در سال ۱۴۰۲ تعداد آن ۱۳۵۲ نفر بوده که سهم شهر تهران ۷۲۱ نفر است.
رالی‌های شبانه بزرگراه پردیس
بزرگراه پردیس به سمت شرق با دو لاین حرکتی در هر سمت شب‌ها شاهد خودرو‌هایی است که پلاک خوانایی ندارند و شیشه‌ها آنقدر سیاه است که راننده هم قابل تشخیص نیست، فاصله خودرو با زمین کم است و اگزوز دستکاری شده تا صدایی وهم انگیز ایجاد کند. آنچنان از لابه‌لای ماشین‌ها حرکت می‌کنند که تا سایر رانندگان بفهمند چه اتفاقی افتاده به بدنه خودرو و آینه‌های کنار آسیب می‌زنند و فرار می‌کنند بدین صورت حتی قابل شناسایی نیستند. آیا کنون جلوی حرکت این خودرو‌ها گرفته شده که تا این حد حرفه‌ای و گستاخ نشوند؟
خروجی‌های شهر تهران در آخر هفته به دلیل ترافیک با حرکت لاک‌پشتی خوردو‌ها مواجه است مسیر ۱۰ دقیقه‌ای از انتهای بزرگراه بابایی تا اولین تونل پردیس گاهی تا ۹۰ دقیقه طول می‌کشد.
در این مسیر کمتر پلیسی حضور دارد تا با هدایت خورو‌ها جلوی حرکتشان در شانه‌های خاکی را بگیرد که باعث می‌شود دو لاین خورو گاهی تا ۶ خط اضافه شود.
در میان این ترافیک‌ها به غیر از هدررفت بنزین و آلودگی هوا رانندگانی هم هستند که آزادانه با حرکات خطرناک از بقیه سبقت بگیرند، اما ناظری نیست تا این خودرو را متوقف کرده و جلوی فاجعه‌های بیشتر را بگیرد.
بر اساس ماده ۴ قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی که باعنوان لایحه نحوه رسیدگی به تخلفات و أخذ جریمه‌های مربوط به امور حمل و نقل و عبور و مرور وسایل نقلیه که در تاریخ ۱۳۸۹/۱۲/۸ به تصویب رسید، به مأموران موضوع ماده (۲) این قانون اجازه داده می‌شود متخلفین از قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی را پس از تشخیص تخلف و انطباق آن با میزان جرائم متوقف نمایند و مشخصات وسیله نقلیه و راننده، زمان و محل وقوع تخلف و نوع آن و نیز مشخصات خود را در قبض جریمه درج و به راننده متخلف تسلیم نمایند.
در صورتی‌که متوقف ساختن وسیله نقلیه مقدور نباشد یا تخلف توسط تجهیزات الکترونیکی ثبت شده باشد مراتب به نحو مقتضی به اطلاع دارنده وسیله نقلیه می‌رسد؛ که در سای مواد و تبصره‌ها عنوان شده در صورت تکرار گواهینامه وی ابطال و متخلف به کلاس‌های آموزشی برود.
سالانه این قوانین تکمیل شده و راه را برای متخلف بسته‌است، اما آنچه اکنون شاهد آن هستیم نه خلا قانون که نبود مجری آن است.
منبع: ایسنا
برچسب ها:
ارسال نظر