۰۷ خرداد ۱۴۰۳ - ۱۰:۳۴
از زمانی که «ویلیام پات»، افسر پلیس اولین چراغ راهنمایی سه قسمتی را در ایالات متحده در سال ۱۹۲۱ میلادی ایجاد کرد، تقریباً ۱۰۰ سال است که چراغ‌های راهنمایی و رانندگی طراحی مجدد نشده‌اند.
کد خبر: ۳۶۶۷
به گزارش کارنا، اکنون کارشناسان معتقدند افزایش خودرو‌های بدون راننده به این معنی است که مجموعه جدیدی از دستورالعمل‌های ایمنی برای اطمینان از تعامل صحیح این وسایل نقلیه با علائم راهنمایی و رانندگی مورد نیاز است.
چندین دهه است که چراغ‌های راهنمایی کمک می‌کنند تا عابران پیاده و ماشین‌سواران در خیابان‌ها با هم به خوبی کنار بیایند.
اما زمانی وجود داشت که در هیچ شهری چراغ‌ها و علائم رانندگی وجود نداشت و شهر‌ها یا به طور مستقیم توسط پلیس‌ها هدایت می‌شدند یا هیچ گونه سیستم کنترل و هدایتی در شهر وجود نداشت.
چراغ راهنمایی بدون شک از آشناترین و مهمترین وسایل کنترل و تنظیم عبور و مرور وسایل نقلیه و افزایش ایمنی در تقاطع هاست. البته چراغ راهنمایی از حرکت دایمی وسایل نقلیه در مسیر‌های مختلف یک تقاطع جلوگیری می‌کند، ولی به طور کلی در صورت محاسبه صحیح زمان بندی آن متوسط تأخیر وسایل نقلیه کمتر از زمانی خواهد بود که تقاطع بدون چراغ راهنمایی باشد.
معمولاً چراغ‌های راهنمایی را به طور مستقل و جداگانه برای کنترل تقاطع‌ها به کار می‌برند، ولی گاهی بر حسب ضرورت و برای بازدهی بهتر ممکن است بتوان چراغ‌های راهنمایی چند تقاطع یا کلیه تقاطع‌های یک مسیر را به طریقی به هم ارتباط داد و هماهنگ کرد. در سال‌های اخیر به کمک روش‌های کامپیوتری می‌توان چراغ‌های راهنمایی تقاطع‌های قسمتی از شهر یا تمام شبکه ترافیک شهر را به هم ارتباط داد و هماهنگ کرد. این روش که کنترل منطقه‌ای ترافیک نامیده می‌شود، نیاز به مطالعات وسیع، دسترسی به تکنولوژی پیچیده و پیشرفته و صرف هزینه زیاد دارد.
همچنین چراغ‌های راهنمایی در سراسر جهان معمولاً از سه رنگ قرمز، زرد و سبز استفاده می‌کنند تا به رانندگان نشان دهند که آیا باید توقف کنند، به حرکت خود ادامه دهند یا احتیاط کنند. «علی حاجبابایی»، استاد مهندسی دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی (NCSU)، تیمی را برای طراحی یک سیستم ترافیکی سرپرستی می‌کند که نحوه واکنش خودرو‌های بدون راننده به علائم راهنمایی و رانندگی را بررسی می‌نمایند.
حاجبابایی به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفته است پیشنهاد اضافه کردن رنگ دیگری به چراغ‌های راهنمایی و رانندگی– احتمالاً سفید – را دارد.
علائم راهنمایی و رانندگی چیزی فراتر از صرف ایمنی است. این علائم جریان ترافیک بهتری را ممکن می‌کنند و منجر به ازدحام کمتر می‌شوند و همچنین می‌توانند برای اقتصاد مفید باشند، زیرا مردم زمان و سوخت کمتری را در جاده‌ها تلف می‌کنند.
چراغ راهنمایی و رانندگی چه زمانی اختراع شد؟
اولین چراغ راهنمایی جهان در ۱۰ دسامبر ۱۸۶۸ میلادی در میدان پارلمان، روبروی ساختمان پارلمان لندن در انگلیس نصب شد.
ازدحام فزاینده کالسکه‌ها در آن تقاطع خاص، آن را برای عابران پیاده در منطقه خطرناک می‌کرد.
بر اساس یک سیستم هشداردهنده، این چراغ راهنمایی و رانندگی برای کار به یک پلیس نیاز داشت. گاز از لوله‌ای در زمین برای تامین انرژی چراغ‌ها به مکانیزم آن وارد می‌شد.
این چراغ از دو فانوس گازی قرمز به معنای توقف و سبز به معنای احتیاط و توسط مهندس راه‌آهن، به نام «J P Knight» ساخته شده بود.
متأسفانه اولین طرح چراغ راهنمایی، شروعی سخت داشت. نشت گاز از لوله تغذیه زیر آن باعث انفجار در مکانیزم چراغ راهنمایی شد و پلیسی که آن را اداره می‌کرد، مجروح شد.
در پی وقوع این حادثه، چراغ راهنمایی به سرعت حذف شد و چراغ‌های راهنمایی به طور کلی برای ۶۰ سال آینده ممنوع شدند. اما این چراغ‌ها سرانجام در سال ۱۹۲۹ پس از اختراع سیستم هشداردهنده سه قسمتی در سال ۱۹۲۱ به خیابان‌های انگلیس بازگشتند.
اولین چراغ راهنمایی که با برق کار می‌کرد در سال ۱۹۲۳ میلادی توسط «گرت مورگان»، مخترع آمریکایی آفریقایی تبار اختراع شد. او سرانجام طرح خود را به قیمت ۴۰ هزار دلار به جنرال الکتریک فروخت.
در حال حاضر حدود ۹ میلیون نفر ساکن ناحیه بزرگ لندن هستند. میدان پارلمان نیز هم اکنون شلوغ‌ترین نقطه پایتخت انگلیس محسوب می‌شود.
چرا چراغ‌های راهنمایی دارای سه رنگ قرمز، زرد و سبز هستند؟
اولین سیستم رنگی مورد استفاده در سیستم‌های علائم راهنمایی و رانندگی بر اساس سیستم چراغ‌های ناوبری مورد استفاده در کشتی‌ها در دریا بود.
با استفاده از چراغ‌های قرمز و سبز، خدمه کشتی‌های نزدیک می‌توانند فوراً تشخیص دهند که یک کشتی در کدام جهت حرکت می‌کند.
رنگ زرد مورد استفاده در چراغ‌های راهنمایی مدرن تا سال ۱۹۲۱ استفاده نمی‌شد که در نهایت مخترع ویلیام پات چراغ راهنمایی سه رنگ را معرفی کرد.
این نوآوری یک چراغ زرد به معنای «احتیاط» را به سیگنال‌های قرمز و سبز موجود اضافه کرد که به رانندگان سیگنال می‌داد که چراغ‌ها در شرف تغییر هستند و به آن‌ها هشدار می‌دهد که سرعت خود را کاهش دهند.
چرا اکنون در چراغ‌های راهنمایی و رانندگی به رنگ چهارم نیاز داریم؟
انسان‌ها و خودرو‌های خودران هنگام تفسیر سیستم‌های روشنایی از مجموعه‌های مختلفی از نشانه‌های بصری استفاده می‌کنند. رنگ‌های مختلف – که گاهی اوقات چشمک می‌زنند تا نشان دهند که تغییری قریب‌الوقوع است – برای مغز انسان بهتر عمل می‌کند، در حالی که یک تک چراغ برای اتومبیل‌های خودران کاربردی‌تر است.
بنابراین، چراغ چهارم - به احتمال زیاد رنگ سفید - به نفع خودرو‌های خودران اضافه می‌شود. نور سفید توسط یک خودروی خودران به عنوان دستورالعملی برای «ادامه دادن، مگر اینکه دستور دیگری داده شود» تفسیر می‌شود.
حاجبابایی، استاد NCSU، توضیح داد: اگر چراغ سفید فعال است، فقط خودروی جلوی خود را دنبال کنید.
چه انواع مختلفی از سیستم‌های چراغ راهنمایی وجود دارد؟
اگرچه انواع مختلفی از فناوری سیگنال‌های ترافیکی وجود دارد، اکثر سیستم‌های ترافیکی به دو دسته تقسیم می‌شوند: علائم ترافیکی که بر اساس یک برنامه زمان بندی ثابت عمل می‌کنند و علائم ترافیکی که می‌توانند زمان بندی را بر اساس حجم ترافیک تنظیم کنند.
برخی از مدل‌های مختلف علائم راهنمایی و رانندگی عبارتند از:
علائم ترافیکی زمان ثابت: این علائم بر اساس حجم ترافیک نیستند. برنامه ریز‌ها زمان بندی هر مجموعه از چراغ‌ها را بر اساس تحقیقات کلی تنظیم می‌کنند که ترافیک را در زمان از پیش تعیین شده به جلو می‌برد.
تشخیص علائم راهنمایی و رانندگی: همچنین به عنوان «علائم ترافیکی فعال» شناخته می‌شود، این‌ها با دستگاه‌های تعبیه شده در جاده کار می‌کنند که حضور و حجم وسایل نقلیه منتظر در یک تقاطع را تشخیص می‌دهند و سپس با علائم راهنمایی و رانندگی همگام می‌شوند که نشان می‌دهد چه زمانی ترافیک باید حرکت کند یا متوقف شود.
علائم راهنمایی و رانندگی فعال شده توسط عابر پیاده: این علائم از طریق یک دکمه فشاری دستی یا حسگر فعال می‌شوند که عابر پیاده را در گذرگاه شناسایی می‌کند و چراغ‌ها را تغییر می‌دهد تا ترافیک را متوقف کند.
منبع: ایسنا
ارسال نظر