افزایش دوباره قیمت روغن موتور در راه است؟

به گزارش کارنا، چهار شرکت تولیدکننده اصلی روغن موتور به رغم دریافت مجوز افزایش ۱۵ درصدی قیمت محصولات خود در پایان سال گذشته گویا قصد افزایش دوباره قیمت محصولات روانکار را دارند.

ماجرا از این قرار است که یکی از این شرکت‌های تولیدکننده که بزرگ‌ترین تولیدکننده و تامین‌کننده روانکار در بازار ایران است از افزایش ۱۴ درصدی قیمت روغن‌های موتوری خود در کدال خبر داده و این موضوع احتمال افزایش بهای محصولات سه پالایشگاه دیگر را تقویت کرده است.

علیرضا آمارمحمدی، کارشناس بازار روانکار با بیان اینکه چهار پالایشگاه روغن سازی مدیریت دولتی بیش از ۸۵ درصد سهم بازار روغن موتور را تامین می‌کند، اظهار داشت: افزایش قیمت روغن موتور با توجه به رشد نرخ ارز، قیمت مواد اولیه و افزایش حقوق و دستمزد کارگری از مطالبات همیشگی تولیدکنندگان روغن موتور بوده است، زیرا قیمت گذاری دستوری در صنعت روانکار موجب شده افزایش قیمت‌ها متناسب با انتظارات تولیدکنندگان نباشد و نیاز آنها را برآورده نکند.

وی در گفتگو با خبرنگار کارنا افزود: از این رو تولیدکنندگان اصلی روانکار هر از گاهی که تحت فشار قیمت‌های دستوری قرار می‌گیرند، به نظر می‌رسد عرضه محصولات خود به بازار را کاهش داده و یا اقدام به عرضه سبدی و تحمیلی محصولات خود می‌کنند و صنعت و بازار روانکار سال‌های متمادی است که با این موضوع دست و پنجه نرم می‌کند.

این کارشناس بازار روانکار تصریح کرد: بنابراین افزایش دوباره قیمت روغن موتور با توجه به رشد بهای مواد اولیه موردنیاز تولید امری اجتناب ناپذیر بوده و چه بسا با افزایش دوباره قیمت ها، تولیدکنندگان روانکار همچنان به دلیل بعضی اقلام پرفروش و اکونومی خود در زیان باقی خواهند ماند.

آمارمحمدی راهکار منطقی خروج بازار روانکار از بحران را آزادسازی قیمت روغن موتورعنوان و بیان کرد: نرخ ارز نیمایی به منظور تامین مواد اولیه وارداتی در چند سال گذشته از ۴ هزار و ۵۰۰ تومان به حدود ۷۰ هزار تومان رسیده و در یکسال گذشته نیز نوسانات ارز به شدت آزاردهنده بوده است. از طرفی چهار شرکت اصلی تولید کننده روغن موتور به رغم اینکه روغن پایه را خود تولید می‌کنند، اما اقلام دیگر نظیر ملزومات بسته بندی را باشرایط روز و مواد افزودنی مانند ادتیو را از طریق واردات تامین می‌کنند. همچنین در کنار تحریم‌ها که بعضا افزایش قیمت تمام شده مواد اولیه برای آنها به همراه دارد، ملزم به خرید روغن پایه معدنی خود از بورس و افزوده با هزینه بالای تولید و توأم با مواد اولیه وارداتی هستند که افزایش ۹۰ درصدی قیمت روغن موتور را می‌طلبد و در جای خود نیاز به بررسی دقیق و کارشناسی دارد.

وی افزود: این در حالی است که تولیدکنندگان روانکار وقتی می‌خواهند بر مبنای قیمت تمام شده، بهای تولیدات خود را تعیین کنند با مخالفت برخی ارکان با سیاست‌های دولتی و سازمان‌های نظارتی مواجه می‌شوند چراکه گرانی روغن موتور به عنوان یک کالای استراتژیک، التهاب در بازار را به همراه خواهد داشت که قطعا موضوعیت داشته و حق هم با تولید کننده و هم مصرف کننده است.

آمارمحمدی درباره دلایل عدم آزادسازی قیمت در صنعت روانکار اظهار داشت: اگر قیمت روغن موتور آزاد و بر مبنای نرخ ارز و مواد اولیه قیمت گذاری شود، بدهی انباشته سنوات گذشته بازار به قیمت تمام شده روانکار به شدت افزایش پیدا خواهد کرد و بازار روغن موتور چهار شرکت بزرگ تقریبا شرایطی مشابه افزایش قیمت بنزین را تجربه خواهد کرد. به طور مثال اگر قیمت تمام شده بنزین۵۰ هزار تومان باشد و بنزین ۳ هزار تومانی به ۳۰ هزار تومان افزایش پبدا کند، با وجود اینکه قیمت تمام شده تولید پوشش داده نشده است، اما موجب التهاب و گله مندی مصرف کنندگان از افزایش قیمت بنزین خواهد شد و این در حالی است که تولید کننده هم همچنان ناراضی از قیمت خود می‌باشد و در حال حاضر صنعت روانکار نیز دچار چنین مشکلی، اما در مقیاس بسیار کوچک‌تر می‌باشد.

این کارشناس بازار روانکار با اشاره به درخواست چهارشرکت تولیدکننده اصلی روغن موتور مبنی بر افزایش ۹۰ درصدی قیمت روغن موتور در سال گذشته یادآور شد: از آنجا که این مجوز افزایش قیمت به تولیدکنندگان داده نشد و در نهایت قیمت محصولات روانکار ۱۵ درصد افزایش یافت، به نظر می‌رسد افزایش دوباره قیمت روغن موتور در جهت افزایش پلکانی بهای محصولات روانکار باشد چراکه افزایش به یکباره و شدید قیمت ها، بازار را دچار تنش خواهد کرد. هر چند که با افزایش ۶۰ درصدی بهای روغن موتور، زیان تولیدکنندگان در خصوص بعضی از کالا‌های پرمصرف و ارزان قیمت جبران نخواهد شد، زیرا عموما این روغن‌ها در خودرو‌های قدیمی با تکنولوژی موتوری قدیمی مصرف می‌شوند و قیمت فروش آنها هم اقتصادی‌تر است و به همین دلیل تولید آن برای تولیدکنندگان صرفه و جذابیت اقتصادی ندارد، حال آنکه حذف این محوصولات از سبد تولید نیز غیر ممکن می‌باشد چرا که نیاز همچنان ضروری بازار مصرف است.

وی یکی از راهکار‌ها برای تنظیم بازار روغن موتور را خروج صنعت روانکار از انحصارزدگی دانست و تاکید کرد: مادامی که نیاز بازار روانکار برمحوریت چهار تولیدکننده روغن موتور تامین شود طبیعتا هر تصمیمی از سوی سازمان‌های نظارتی برای آنها و هر واکنشی از طرف آنها فورا نبض و ضربان بازار را بر هم زده و واکنش سریع مصرف کنندگان را به دنبال خواهد داشت.

آمارمحمدی ادامه داد: این در حالی است که اگر درکنار جایگاه فعلی چهار تولیدکننده، چهل شرکت روغن سازی قابل رقابت در بازار را داشتیم ضمن کاهش آسیب پذیری بازار از نوسات احتمالی و حضور توزیع کنندگان خاص در محیطی رقابتی، مصرف کننده انتخاب خود را با درنظر گرفتن فاکتور کیفیت و سپس قیمت انجام می‌داد. حال آنکه در شرایط کنونی صرفا قیمت بعضا تا ۵۰ درصد ارزان‌تر را مد نظر قرار داده و این موضوع فاکتور کیفیت را کمرنگ نموده و تولیدکننده نیز رغبتی به تولید نخواهد داشت؛ بنابراین فاکتور کیفیت بسیار مهم بوده و فایده وهزینه‌های پنهان درون آن نیز باید در تحلیل محصول محاسبه گردد.

این کارشناس بازار روانکار در پایان خاطرنشان کرد: بنابراین راهکار اساسی برای برون رفت از بحران در بازار روغن موتور، آزادسازی قیمت‌ها به صورت کاملا کارشناسی شده و همچنین ایجاد فضای بیشتر رقابت و افزایش سهم تولیدکنندگان بخش خصوصی روانکار در بازار است که متاسفانه در این سال‌ها به دلیل سیاست‌های کلان آن طور که شایسته بخش خصوصی می‌باشد در بازار دیده نشده است و عموما به جای درمان پر درد اساسی به دنبال مسکنی برای ایجاد ارامش در بازار بوده ایم.