به گزارش کارنا، اما «ریتو نارایان»، یکی از معدود کسانی است که سعی کرده راهی برای حل مشکلات حمل و نقل دانش آموزان پیدا کند. او انقلابی در این عرصه ایجاد کرده. ریتو، ۵۰ ساله و هندی تبار است. او بنیانگذار «زوم» است؛ یک کسب وکار پایدار و حافظ محیط زیست با اتوبوسهای برقی. ریتو وقتی کوچک بود، مادرش مجبور شد شغلش را کنار بگذارد تا به بچهها برسد.
او میگوید: «آن موقع نمیدانستم چرا مادرم از کارش استعفا داد و تمرکزش را روی تحصیل من گذاشت. اما وقتی ازدواج کردم و بچه هایم به مدرسه رفتند، خودم هم با همان دوراهی مواجه شدم.» او در آن زمان از مدیران شرکت eBay بود. بچه هایش پیش دبستانی بودند. او گاهی مجبور بود خودش آنها را به مدرسه برساند، چون یا اتوبوس کلا نمیآمد یا از آن جا میماندند. حتی با وجود برنامه مراقبت از کودک، اغلب اوقات مجبور بود زودتر از محل کار بیرون بیاید. فقدان وسیله نقلیه ایمن و مطمئن باعث میشد او اغلب دیر برسد. همه والدینی که بچه دارند این شرایط را تجربه کرده و درک میکنند.
ریتو با همان مشکلی مواجه بود که ۳۰ سال پیش مادرش با آن دست و پنجه نرم میکرد. او میگوید: «باورم نمیشود که چیزی تغییر نکرده.» او پس از تحقیق متوجه شد که این مشکل در تمام دنیا وجود دارد و فرانسلی است.
او تصمیم گرفت با یافتن یک راهحل، فرصتها و امکانهای جدیدی برای همه والدین ایجاد کند. ایده اولیه او، طراحی یک نسخه مشابه اوبر برای والدین شاغل بود. نام محصول را نیز «لیفتی» گذاشت. برای تست کردن این ایده، به گروهی از والدین در شهر پالوآلتو کالیفرنیا ایمیل فرستاد. عنوان ایمیل، این بود: «راننده ها! لطفا برای بچهها پدری/مادری کنید.» این عنوان، توجه والدینی را که نگران امنیت بچه هایشان بودند جلب میکرد. اما یک پدر و مادر، چرا باید ریسک کنند و فرزندشان را به رانندهای بسپارند که به او اعتماد ندارند. ریتو باید اطلاعاتی ارائه میداد تا اعتمادشان را به دست آورد، از جمله سابقه رانندگی، پاکیزگی خودرو، وقت شناسی و... او در ایمیلش گفت که این مشکل را حل خواهد کرد.
طی ۲۴ ساعت پس از ارسال ایمیل، بیش از ۳۰۰پدر و مادر به او پاسخ دادند و اظهار علاقه مندی کردند. آنها در گفتگوهای معمول خود با سایر والدین، اسم لیفتی را شنیده بودند. گوگل نیز با آنها تماس گرفته بود چرا که میخواست آن را به عنوان یک مزایا به کارمندها ارائه کند. ریتو میگوید: «برنامه هنوز اجرا نشده بود، ولی آنها به شکلهای مختلف سعی میکردند با من تماس بگیرند تا به آن دسترسی پیدا کنند.»
او که دید ایده اش تا چه حد طرفدار دارد، میخواست سریعتر اپلیکیشن را راه بیندازد، اما تصمیم گرفت رویکردی متفاوت با رقبایش را در پیش بگیرد، پس بخش اعظمی از زمان خود را صرف مصاحبه با مشتریها و تحقیقات بازار کرد چرا که پای امنیت بچهها در میان بود. او یک روز کامل با والدین مصاحبه کرد تا دغدغههای اصلی آنها را درک کند. ساختن یک تکنولوژی «ردیابی لحظه ای»، آسان بود. قسمت سخت ماجرا، استخدام رانندههای مورد اعتماد و ماهر و اطمینان دادن به والدین بود. به همین علت، ریتو و تیمش یک برنامه آموزشی جداگانه برای رانندهها در نظر گرفتند. آنها در طول تحقیق، از طراحی محصول غافل نبودند. ورژن اولیه برنامه، وبسایتی بود که اطلاعات را از گوگل شیت جمع آوری میکرد، رانندهها را از طریق پی دی اف به کار میگرفت و پرداختها را نیز از طریق پی پل انجام میداد. روزهای اول، همه کارها به صورت دستی انجام میشد. پس از مدتی، نام خدمات را «زوم» گذاشتند و سال ۲۰۱۸، برنامه رسما اجرا شد.
نسخه B ۲ C که مخاطبش والدین بودند، بسیار مورد استقبال قرار گرفت. در عرض چند ماه، تیم زوم توانستند صدها راننده در شش منطقه خلیج سانفرانسیسکو استخدام کنند. ریتو برای ارتباط با والدین و تشویق افراد بیشتر به ثبتنام، تصمیم گرفت به درب مدارس برود و زوم را به والدین معرفی کند. در این حین، به یک بازار دست نخورده برخورد که اصلا پیشبینی اش نمیکرد. او متوجه یک نیاز در بازار B ۲ B (کسب وکار به کسب وکار) شد: مدارس.
او تصمیم گرفت علاوه بر والدین، با مدارس نیز همکاری کند. بسیاری از مدرسهها به وسایل نقلیه کوچکتر نیاز داشتند. گاهی یک مدرسه برای رساندن پنج دانش آموز، مجبور بود یک اتوبوس ۳۰ نفره کرایه کند. بهعلاوه، اتوبوسها بسیاری از مسیرها را خالی طی میکردند. علتش، زیرساختهای قدیمی و سیستم انعطافناپذیر مدارس دولتی بود. زوم، اما برای مسیرهایی که پنج یا شش دانش آموز در آنها زندگی میکردند، از خودروهای شاسی بلند بزرگ و برای زیر ۳۰ نفر، از مینی بوس استفاده میکرد.
زوم حالا در حال گسترش در سانفرانسیسکو، سیاتل، شیکاگو و فراتر است. اپلیکیشن آن دارای قابلیتهایی بسیار است: اگر دانش آموزی مریض شود، راننده میتواند فورا از طریق پیام صوتی، والدین و مدرسه را در جریان بگذارد. رانندهها میتوانند بر اساس تقاضای در لحظه، مسیر خود را تغییر دهند. والدین میتوانند لوکیشن و وضعیت فرزند خود را ببینند. مدارس نیز چنین امکانی دارند. وسایل نقلیه مجهز به دوربین هستند تا از اتفاقاتی مثل دعوای بچهها یا استفاده از مواد مخدر جلوگیری شود.
منبع: دنیای اقتصاد
ارسال نظر